Piwnica a komórka lokatorska

Piwnica a komórka lokatorska

Piwnica i komórka lokatorska to terminy, które odnoszą się do pomieszczeń w zabudowie wielorodzinnej. Stanowią dodatkową przestrzeń przynależną do mieszkania, z której można korzystać w sposób dowolny. Pomieszczenia te służą mieszkańcom najczęściej do przechowywania rzeczy,  takich jak przetwory, rowery czy narty. Choć oba te pojęcia wydają się być jednoznaczne, to w rzeczywistości nie są. Jaka jest zatem różnica między piwnicą a komórką lokatorską?

Różnice pomiędzy piwnicą a komórką lokatorską

W blokach z czasów PRL-u do każdego mieszkania przynależała piwnica, natomiast w nowym budownictwie już tak nie jest, bo liczba komórek lokatorskich jest ograniczona. By móc z niej korzystać trzeba się zapisać i oczywiście dodatkowo za nią zapłacić. W niektórych budynkach chętnych jest tyle, że dochodzi nawet do losowania komórek lokatorskich. Komórka to pomieszczenie wielkości najczęściej 2-3 mkw., a koszt jej zakupu może wynieść  nawet 20 tys. zł. Są one znacznie mniejsze od piwnic, które często mają od 5 do 7 mkw. Jakość piwnic jest jednak niższa niż komórek lokatorskich. Zazwyczaj nie mają one bowiem oświetlenia, są ciemne i panuje w nich wilgoć, a drzwi są drewniane i zamykane na kłódkę. Zawsze znajdują się na poziomie -1, trzeba więc zejść na sam dół budynku, aby się do nich dostać. Komórki lokatorskie charakteryzują się wyższym standardem. Wejścia do nich znajdują się zazwyczaj bezpośrednio na piętrach lub na poziomie garażu podziemnego, do którego można zjechać windą. Ponadto to najczęściej posiadają oświetlenie i lepszej jakości drzwi ze standardowym zamkiem.

Co z własnością?

W przypadku obu rodzajów pomieszczeń uregulowania dotyczące własności są takie same. Status prawny komórki lokatorskiej jest takim sam jak piwnicy, czyli zgodnie z ustawą o własności lokali stanowi ona powierzchnię przynależną do mieszkania. Nie można zatem bez sprzedaży nieruchomości sprzedać ani komórki lokatorskiej, ani piwnicy. Zarówno powierzchnię komórki lokatorskiej, jak i piwnicy dolicza się do powierzchni mieszkania przy obliczaniu udziału w części wspólnej. Z kolei przy sprzedaży nieruchomości nie wliczamy tych pomieszczeń do powierzchni wspólnej budynku, ale będą one wymienione w akcie notarialnym jako pomieszczenie przynależne. Wlicza się je jednak do powierzchni mieszkania przy obliczaniu podatku od nieruchomości i płaci się za nie taką samą stawkę, jak za mieszkanie.

Sprzedaż możliwa, ale skomplikowana

Sprzedaż wyłącznie komórki jest możliwa, ale to dość skomplikowany proces. Jeżeli wspólnota wyrazi na to zgodę, to najpierw należy dokonać podziału swojej nieruchomości i wyodrębnić komórkę jako osobny lokal. Następnym krokiem jest uzyskanie zaświadczenia o samodzielności lokalu. Dopiero wtedy można ustanowić odrębną własność komórki (w formie aktu notarialnego) i dokonać jej zbycia. Sprzedaż samej piwnicy jest natomiast niemal niemożliwy, gdyż prawnie mieszkania nie należą one do lokatorów spółdzielni, nawet jeśli dysponują oni spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu. Pierwszym krokiem byłoby więc uzyskanie pełnej własności mieszkania, a w etapie późniejszym wyodrębnienie samej piwnicy i jej sprzedaż. Dlatego najprostszym rozwiązaniem jest wynajem zarówno piwnic, jak i komórek lokatorskich.

Dodaj komentarz